کبوتران دل شکسته...

کاش مي دانستم ، در کنار کدام  عمود ، آب از دست سقا مي گيري ...تا عمود وجودم را در برابر قامت رعنايت ، خم کنم ...اي صاحب لواي اربعين...کاش مي دانستم ، پاي کدام عمود ، دست به سينه مي ايستي و زير لبهاي نازنينت ، زمزمه مي کني : السلام عليک يا جدي العطشان... کبوتران دل شکسته......

کبوتران دل شکسته......

 

کبوتران دل شکسته......

از روزي که صدايت در وجودم طنين انداز شد،شتاب تپيدن قلبم ، رو به فزوني يافت...امروز ثانيه هاي عمرم نيز، نام تو را فرياد مي زنند و من در اوج عشق خود را در پستوي زمان تنها حس نمي‌کنم  ... دستانم تشنه دستان تو، شانه هايم تکيه گاه خستگي هايت...به پاکي چشمانت قسم تا ابد با تو مي مانم... بي آنکه دغدغه فردا را داشته باشم... چون مي دانم فردا بيش از امروز دوستت خواهم داشت...در شب زيباي ميلادت تمام وجودم را که قلبي ست کوچک در قالب قابي از نگاه تقديم چشمان زيبايت مي کنم...و با بوسه اي عاشقانه تولدت را تبريک مي گويم...آغاز بودنت مبارک...اي بهترين ... چه خوب شد كه به دنيا آمدي و چه خوبتر شد كه دنياي من شدي...پس براي من بمان و بدان كه تو تنها بهانه براي بودني...تمام دقايق مانده از عمرم به همراه زيبا ترين بوسه هاي عاشقانه هديه اي براي روز تولد تو ست  ...تمام لحظه هاي عمرم بدرقه نفس کشيدن توست ...و بارها ، گفته ام ، برايم از همه فرشته هاي آسماني و بهشتي  نيز برتر و والاتري...هنوز هم همان ساحل آرام وجود هستي که موج غمهاي بي امانم ، سر بر شانه هاي سکوي نگاه مهربانت مي سايد...و هنوز هم کبوتران دل شکسته......